Wywiady z Vassulą

Vassulo, jak przeżyłaś fakt, że w październiku ubiegłego roku ukazała się Notyfikacja Kongregacji ds. Nauki Wiary? Z psychologicznego punktu widzenia powinno mnie to było zniszczyć. Po licznych okresach prześladowań, ten był najpoważniejszy. Gdybyśmy patrzyli na to wydarzenie jedynie z ludzkiego punktu widzenia, to naprawdę powinno mnie ono załamać. Tymczasem doświadczenie to zbliżyło mnie do Boga. Sprawiło, że jeszcze głębiej wniknęłam w Jego tajemnicę. To moc Boga mnie podtrzymuje. Wewnętrzny pokój, który już mam, jeszcze bardziej się rozwinął. Najmocniejsze i najgłębsze orędzia – jakie otrzymałam od Pana – to były właśnie te, które dał mi po Notyfikacji. Dotyczą one siedmiu darów Ducha Świętego i Niepokalanego Serca Maryi.

– Dzień dobry, drodzy przyjaciele. Witajcie w programie Spotkania. Vassula Ryden, prorok dla naszego czasu, kobieta, która przez długi okres swojego życia aż do wieku 45-46 lat nie praktykowała żadnej religii. Należy do kościoła prawosławnego greckiego. W roku 1986 przeżyła w swoim życiu spotkanie z Bogiem, dzięki któremu się całkowicie nawróciła i zupełnie oddała Panu swoje życie. Po kilku latach formacji Pan wysyła ją z misją w świat, aby głosiła narodom to, co ma nadejść. Jesteśmy dziś w studio, aby mówić o wielkim odstępstwie, jakie przechodzi nasz Kościół.

Witam cię, Vassulo wśród nas.

– Dzień dobry.

– Jedno z orędzi, jakie Pan ci dał, Vassulo, dotyczy wielkiego odstępstwa. Tego, że Kościół... mowa tu o Kościele Jezusa, nie chcę wymieniać Kościół katolicki, prawosławny, Kościoły protestanckie, chodzi o wszystkie Kościoły. Wszystkie właśnie dopuszczają się odstępstwa. Co to znaczy?

– Słowo apostazja, odstępstwo znaczy brak... utrata wiary... Nie mamy już wiary. To było zapowiedziane przez proroka Daniela, to było przepowiedziane przez św. Pawła, przez innych proroków biblijnych również. Jezus wskazuje mi na proroka Daniela i na słowa, w których przepowiedział to. Podobnie św. Paweł. Chciałabym wam przeczytać ten fragment, ponieważ jest to bardzo interesujące. W Księdze Daniela rozdział 11, werset 31: „Wojsko jego wystąpi, by zbezcześcić świątynię-twierdzę, wstrzymają stałą ofiarę i uczynią tam ohydę ziejącą pustką...”

Czy mogłabyś powiedzieć, Vassulo, jak zaczęły się twoje pierwsze kontakty z Jezusem? Na początku, a mówię o okresie sprzed 15 lat, kiedy miałam 43 lata, nie byłam wcale osobą praktykującą religię. Wierzyłam w Boga, to tak, ale się nie modliłam, a jeszcze rzadziej chodziłam do kościoła. Byłam w moim domu, w Bangladeszu, kiedy pewnego dnia zwrócił się do mnie mój anioł stróż. Usłyszałam – w moim wnętrzu, bo posiadam raczej dar słyszenia wewnętrznego niż wizji – jego głos. Powiedział: „Bóg jest blisko ciebie i kocha cię”. Nie umiałam mu odpowiedzieć, gdyż nie znałam Boga. Przy spotkaniu z aniołem nie odczułam lęku, lecz wielkie zaskoczenie, a po nim – ogromną radość....

Niels Christian Hvidt bada to, jak można osądzić autentyczność proroctwa, jak i obawy oraz wątpliwości, jakie prorocy mogą mieć sami w związku z własnym doświadczeniem. Święty Paweł umieszcza proroków na drugim miejscu w hierarchii charyzmatów, zaraz po apostołach i w istocie święci i mistycy wyposażeni w charyzmat prorocki odgrywali bardzo ważną rolę w historii Kościoła, podtrzymując ufność w Chrystusa żyjącego. Jednak prawdziwe proroctwo zawsze było kwestionowane z powodu tego, że pojawiało się jego zwodnicze przeciwieństwo, które z nim współzawodniczyło...

Wywiad z Vassulą i ojcem Michaelem O’Carrollem - przeprowadzony przez Jean-Roberta Gautier w Montrealu, w czerwcu 1996

JRG: Vassulo, otrzymywane przez Panią od Boga orędzia zostały już przetłumaczone na 31 języków. Są to Orędzia, w których Pan za­prasza Swój Kościół do nawrócenia, do przemiany, przyjęcia Jego Świę­tego Ducha w całej pełni. Orędzia te poruszają i zmieniają wiele serc. Była Pani i pozostaje nadal matką rodziny, żoną. Jak wielkie zmiany mu­siały wpro­wadzić te Orędzia w waszym życiu codziennym! Czy mo­że nam Pani powiedzieć nieco o tym wstrząsie, jakim była w Pani życiu Boża interwencja?

V: Tak, oczywiście, to był wstrząs, lecz wstrząs – wspaniały, bo – choć zdarza się coś takiego, co wywołuje zmiany w rodzinie – jest to charyzmat pochodzący od Boga. Na początku były chwile jakby nie­pokoju: nie wiadomo było, jak do tego podejść, jak zareagować. To coś zupełnie nowego. Dzieci nie odczuwały lęku, im jest łatwiej przy­jąć to, co pochodzi od Boga, są bardziej czyste, bardziej niewinne. Zre­sztą wiele razy w Swoich Orędziach Bóg prosi, abyśmy stali się jak dzieci, aby móc przyjąć Jego Słowo. Co do mojego męża prze­szedł przez kilka etapów, zanim przyjął ten charyzmat...

Urodziła się Pani 18 stycznia 1942 roku w Egipcie. Czy może Pani krótko opowiedzieć o swojej rodzinie? Jaki zawód wykonywał Pani ojciec, jakie miała Pani relacje z matką? Urodziłam się w greckiej rodzinie prawo­sławnej. Mój ojciec, który już nie żyje, miał na imię Georges, a mo­ja matka – Maria. Mam dwie siostry i jednego brata. Wszyscy urodziliśmy się w Egipcie, tak samo jak nasi rodzice. W tym okresie wielu Greków żyło w Egipcie, ale także Francuzów, Anglików, Włochów, Amerykanów. Mie­szkałam w Heliopolis. To piękne miasto, w okolicach Kairu, które zbudował baron Empain, belgijski prze­my­sło­wiec. Jego posąg stoi nadal w miejskim parku. On był autorem wspaniałego planu miasta z parkami, szerokimi ulicami, z niezbyt wysoką zabudową. To było naprawdę bardzo piękne i spokojne miasto. Moja matka posłała nas do angielskiej szkoły, która mieściła się niedaleko na­szego domu. Wiedliśmy bardzo spokojne życie rodziny przy­zwyczajonej do przebywania za granicą, poza Grecją. Kim był Pani ojciec?...